domingo, 24 de noviembre de 2013

Esquemas da ciencia, a tecnoloxía e a filosofía



Ciencia e Pseudociencia


Ciencia, para qué?


Os científicos tamén enganan

Un artículo do ABC sobre fraude na ciencia apareceu o 02 de outubro de 2012 : " A publicación de investigacións en revistas científicas de prestixio , como" Ciencia "," Natureza "ou" The Lancet ", esixe rigoroso filtros para avaliar o traballo presentado é certo e novo. Cada estudo é desfiado e analizado de cerca por outros científicos independentes, expertos na área en cuestión no lugar de traballo. "é o que se chama de revisión por pares, esencial para o a decisión do editor de publicar ou non. Ata agora, críase que a principal razón para o rexeitamento foi o descubrimento de erros nos artigos , pero un novo estudo mostra que a principal causa é unha vergoña , a práctica profesional pobres, incluíndo fraude, plaxio ou publicación duplicada (cando o autor quere pasar por unha vez un artigo que non é ). En concreto, a constatación de mala fe é a causa de dous terzos de todo o negativo , que é aumentou dez veces en menos de 40 anos , como se pode ler na revista " Proceedings " da Academia Nacional de Ciencias ( PNAS ) EUA

" Biomedical palma investigación leva uns incentivos perversos que levan os científicos a cortar custos e, nalgúns casos, falsificar datos ou cometen outros actos de mala conduta ", di o autor principal da investigación, Arturo Casadevall , profesor de microbioloxía, inmunoloxía e medicina na Universidade de Yeshiva , en Nova York.
O estudo analizou 2.047 documentos retirados da literatura biomédica. Para determinar as razóns para as rexeitamentos , os investigadores analizaron diversas fontes secundarias , tales como os Institutos Nacionais de Saúde ( NIH ), a Oficina de Integridade de Investigación e Retractionwatch.com , axencias de investigación mala conduta científica.
Fraude Undetected
Os investigadores descubriron que preto de 21 % de rexeitamentos atribuíveis a erros , mentres que o 67% (non menos! ) Foi debido a mala conduta , incluíndo fraude ou sospeita de fraude (43%) , publicación duplicada (14%) e plaxio (10 %). Motivos diversos ou descoñecidos representaron os 12% restantes. "O que é preocupante é que a fraude máis hábil é menos probable de ser descuberto , polo que hai elementos probablemente fraudulentos por aí , que aínda non se detectaron ", di Casadevall .
O estudo tamén descubriu que PNAS revistas con factor de impacto máis grande ( unha medida da influencia dunha publicación nos medios científicos ) tiveron sobre altas taxas de rexeitamento. Casadevall atribúe o crecente número de artigos rexeitou a cultura dominante na ciencia, que recoñece os científicos desproporcionalmente pola publicación dun gran número de elementos , sobre todo en revistas de prestixio.
demasiada presión
"Se os seus artigos son válidos nalgunhas revistas, é moito máis probable de obter recoñecemento, bolsas de estudo , premios e mellores empregos ou promocións ", di el. "Os científicos son humanos , e algúns deles sucumbir a esta presión, sobre todo cando hai tantacompetencia para financiamento. Quizais a nosa descuberta máis revelador é que o número de mazás podres comezaron a subir rapidamente despois de 2005. É exactamente cando o financiamento NIH comezou a estar axustado ".
Para solucionar o problema, Casadevall propón varias medidas para poñer máis énfase na calidade das publicacións e non a cantidade, para promover a cooperación e colaboración entre os investigadores , o desenvolvemento de fontes máis estables de financiamento e creación de plans de carreira máis flexibles para evitar a perda científicos capaces de pé debido á falta de financiamento. E con tanta desconfianza , ofrece unha nota positiva : " 43% de todos os rexeitas viñeron de só 38 dos miles de laboratorios de todo o mundo ." A gran maioría dos científicos son , como se esperaba , os profesionais honestos, cuxo traballo é impecable.

“Unha biblioteca é como unha farmacia, con remedios para todo mal”

O escritor e filósofo Fernando Savater (San Sebastián, 1947) considera que o remedio contra todos os males é a educación, a reflexión ea cultura, algo a ser valorado por encima de todo, e por iso só tes que escribir os meus Figuraciones (Ariel) , un libro diversas e unha declaración de amor para a alegría da lectura e do pensamento. "Unha biblioteca é como unha farmacia onde existen remedios contra todo tipo de enfermidades. Permite que coñece a si mesmo e buscar solucións", explica el nunha entrevista.
Por iso, intentou precisamente para incluír no seu novo emprego todo tipo de referencias á cultura como a súa peza central. A filosofía , o papel da educación, escritores, a súa lectura favorita, cómics, o uso de Internet , cortando ou defender a propiedade intelectual son algunhas das cuestións que o autor é nestes textos que fan un libro cheo de reflexións.

" Os países que están saíndo ou saíron antes da crise son os países que investiron en educación, e , de feito, aínda se debatendo e os que están na cola para saír como España, Grecia e Portugal, son os menos investir en educación. Isto é algo , non é casual , non é? ", o escritor éuscaro, un ávido lector pide estados.

Tamén queriamos reivindicar o artigo e ensaio. "Eu non blog ou Twitter, eu estou escribindo o mesmo xornal, e eu creo que nós facemos iso temos un elemento de responsabilidade e auto-control que non están nos medios de Internet" , engade.
Savater fai unha defensa apaixonada do dereito á propiedade intelectual. "As cousas están cambiando , e eu non creo que moita xente pensa que iso é seguro para a cultura. Impunidade Pero é incrible. Criminally eu buscar non só as páxinas ou as grandes empresas, pero todo o mundo que está baixando algo. regula- lo dunha forma moderna , xa que a lei é malo. " "Todo o mundo quere ir ao O Corte Inglés , por exemplo, e darlles o material libre, pero todo o mundo sabe que iso sería catastrófico , polo que temos de regulamentar contido" reivindicacións.

En Filosofía e Ciencias Humanas tendencia a cortar, Savater lamenta que unha mala práctica que se fixo nun tempo . "Eu me preocupo con cousas específicas, como o mantemento da relixión como un asunto normal, a desaparición de Educación para a Cidadanía ea subestimação da filosofía, algo terrible porque a filosofía está ligada á democracia ", engade.

Pero ten comentarios para todos, tamén para aqueles que critican o ministro de Educación, José Ignacio Wert , e están a favor de inmersión : "Eu non creo que os que critican o ministro para as cuestións que falamos , entre o que eu incluído, parece boa inmersión na lingua , xa que é un ataque a toda a educación pública e laica, que se basea na cultura común no interior do país . " " Pode-se esixir unha boa xestión que optimiza os recursos, pero os gastos coa educación non é un gasto : é un investimento no futuro" , engade.

No libro, o escritor tamén fala do dereito de decidir. "A Cataluña é unha democracia , eo dereito a decidir é o dereito de usar zapatos ", advirte. "Obviamente, todos temos dereito a decidir , pero en Cataluña chamado dereito de decidir a decidir non decide o outro. Eu teño tanto dereito a decidir o que afecta a Cataluña eo que non é. " É un cidadán, e todos temos dereitos, a non ser que queiramos cambiar as regras ", conclúe.

Feliz aniversario, Estación Espacial

Estación Espacial Internacional (ISS) cumple este mércoles 15 anos en órbita, desde o lanzamento do seu primer módulo en 1998.A ISS é o maior proxecto de colaboración científica da historia, no que participan a NASA, a ESA, Roscosmos, a Axencia Espacial Canadiense e a Axencia Xaponesa de Exploración Aeroespacial.
O 20 de novembro de 1998 un lanzador ruso Protón despegaba desde o centro espacial de Baikonur, Kazajstán, para poñer en órbita a Zarya, o primer compoñente da Estación. Tres semanas máis tarde, o 4 de decembr, o Transbordador Espacial partía co segundo módulo do complexo, Unity, que se acoplaría con Zarya o día 6 de decembro, según recorda un comunicado da ESA.
Zarya y Unity. | NASA
primeira tripulación en habitar a Estación, a Expedición 1, chegou o 2 de novembro do ano 2000. Desde entonces o complexo orbital estivo ocupado de forma ininterrumpida, marcando un récord na presencia do ser humano no espacio e constituindo o único laboratorio permanente en condicións de microgravedade.
A Estación expandiuse no ano 2007 coa instalación do módulo Harmony, construido en Italia. Un ano máis tarde añadironse os laboratorios Columbus (ESA) e Kibo (Japón).
Desde a instalación de Columbus leváronse a cabo máis de 110 experimentos dirixidos pola ESA no seu interior, involucrando a uns 500 científicos e cubrindo áreas como a dinámica de fluidos, as ciencias dos materiais, a física da radiación, o Sol, o corpo humano, a bioloxía ou a astrobioloxía.
A Estación é moito máis que un laboratorio e que un observatorio - tamén é un porto espacial internacional no que atracan naves como as rusas Soyuz e Progress, a xaponesa HTV, naves comerciais como Dragon e Cygnus, e os Vehículos Automatizados de Transferencia (ATV) europeos.
O astronauta Paolo Nespoli almacenando mostras. | NASA/ESA
A ESA xa enviou catro ATVs cargados de suministros e experimentos para reabastecer o complexo orbital. O quinto,Georges Lemaître, partirá o ano que ven.
Contando a tripulación actual, a Expedición 38, 211 persoas visitaron e traballaron na Estación Espacial en 352 misións. Os astronautas europeos de Alemaña, Bélxica, España, Francia, Italia, Países Baixos e Suecia reuníronse en órbita con rusos, estadounidenses, canadenses, xaponeses e moitos outros para expandir as fronteiras da exploración humana.
A Estación Espacial Internacional constitúe un laboratorio orbital completo para a investigación e o desenvolvemento tecnolóxico, e tamén se utiliza para probar sistemas e protocolos de operacións que se implementar en futuras misións espaciais. "Todas estas actividades", conclúen a ESA, "permiten mellorar a calidade de vida na Terra ao expandir o noso coñecemento científico con datos que non se poderían obter no noso planeta".

miércoles, 20 de noviembre de 2013

Un 'chip' molecular aumentará millóns de veces a potencia dos ordenadores

Un equipo de investigadores norteamericanos creou unha molécula que constitue por sí sola unha porta lóxica, o compoñente máis básico de calqurts ordenador, o sustrato que da corpo a un bit de información. A miniaturización progresiva dos chips deu así un salto cualitativo que permitirá a medio plazo, según os científicos, multiplicar por 100.000 millóns de veces a rapidez e potencia dos ordenadores actuais. Un chip do tamaño dun grao de area poderá, con esta tecnoloxía, albergar tanta capacidade de computación como cen ordenadores personais actuais. As posibilidades que abre o incremento semellante da capacidade para almacenar información son dunha magnitude difícil de abarcar coa imaxinación. O físico e inxeneiro informático Phil Kuekes, un dos responsables do avance técnico, destacou que os ordenadores basados na tecnoloxía molecular impregnarán cada rincón e obxecto da vida cotidiá. Un destos procesadores podería, por exemplo, viaxar polo fluxo sanguíneo en busca de anomalías que amenacen a saúde do usuario. O Pentágono tamén mostrou interés na nueva técnica polas súas previsibles aplicacións militares. Según algúns expertos, os novos chips moleculares poden chegar a sustituir a actual tecnoloxía basada no silicio. Pero quedan problemas por resolver: entre eles, fabricar un cable o suficientemente fino como para empalmar dúas moléculas.

Luis Goytisolo gaña o Nacional das Letras

O escritor Luis Goytisolo obtivo o Nacional das Letras 2013, que concede o Ministerio de Cultura, Educación e Deporte en recoñecemento a toda a obra literaria dun autor español. Este galardón, o máis prestixioso tras o Cervantes de cantos se otorgan en España, está dotado con 40.000 euros.
zoomLuis Goytisolo, en abril del 2013.
Luis Goytisolo, en abril del 2013.
O xurado ha valorado "a obra narrativa de Luis Goytisolo, sempre comprometida ca búsqueda de novos territorios literarios. A súa magna tetraloxía titulada 'Antagonía', recoñecida internacionalmente, supón un hitona reciente historia da novela española ao aunar historia, narración e reflexión literaria".
O pasado ano o premio recaeu no académico e experto en filoloxía grega Francisco Rodríguez Adrados, que se uniu a nómina de autores premiados como Rafael Sánchez Ferlosio, José Luis Sampedro, Ana María Matute ou Francisco Ayala, entre outros.

O HERMANO MAIOR

As narracións de Luis Goytisolo (Barcelona, 1935) son de signo experimental e configuran unja crónica da xeneración a que pertence, con inspiradas reflexións sobre o seu propio que facer novelístico.
Hermano menor do poeta José Agustín Goytisolo e do tamén novelista Juan Goytisolo, deúse a coñecer con 'Las afueras' (1958), conxunto de relatos que evocan distintos ambientes da súa cidade natal coun enfoque crítico, en consonancia coa literatura social daquel momento. A obra valeu oPremio Biblioteca Breve.
A influencia do neorrealismo italiano e de obras como 'El Jarama' (1955), de Rafael Sánchez Ferlosio, apreciase tanto nesta obra primeriza como en 'Las mismas palabras' (1962), donde insiste en describir os ambientes burgueses cun estilo obxetivo que da prioridade ao diálogo.

MÁIS DISTINCIONES NO SEU ZURRÓN

Entre 1963 e 1980 escribiu 'Antagonía', extensa novela que foi publicada en catro entregas sucesivas e que logo apareceu nun solo volumen. 
Entre as sías obras posteriores, abertas a novos ámbitos pero co seu inconfundible sello, destacan 'Estatua con palomas' (1992), 'Diario de 360º' (2000), 'Liberación' (2003) y 'Oído atento a los pájaros' (2005). Tamén é autor de 'Fábulas' e 'El porvenir de la palabra', recopilación de ensaios.
É membro da Real Academia Española. E recibiu varios distincións, como o Premio Cidade de Barcelona (1977) por 'Los verdes de mayo hasta el mar', o Premio da Crítica de Narrativa en Castellano (1984) por 'Estela del fuego que se apaga', o Premio de la Fundación Pablo Iglesias (1986) por 'Investigaciones y conjeturas de Claudio Mendoza', o Premio Nacional de Narrativa (1993) por 'Estatuas con palomas' e o Premio Anagrama de Ensayo por 'Naturaleza de la novela' (2013).

Lynn Margulis

Foi unha destacada bióloga estadounidense, considerada unha das principais figuras dentro do campo da Evolución biolóxica; respeto ao orixen das células Eucariotas. Licenciada en ciencias pola Universidade de Chicagomáster na Universidade de Wisconsin-Madison e doctora pola Universidade de California en Berkeley, foi membro da Academia Nacional de Ciencias de Estados Unidos desde 1983e da Academia Rusa das Ciencias. En 2008 recibiu la Medalla Darwin-Wallace. En 2011 foi nomeada profesora distinguida do Departamento de Xeociencias da Universidade de Massachusetts Amherst.

lunes, 18 de noviembre de 2013

O libro do arzobispo de Granada

A conselleira andaluza de Igualdade, Saúde e Benestar Social, María José Sánchez, incidiu en que o Arcebispado de Granada debería retirar o libro Cásate e sei submisa, editado pola institución eclesiástica, porque fomenta os valores de "desigualdade e submisión" da muller cara ao home.

Sánchez pronunciouse así ao ser interrogada pola iniciativa doPSOE. O partido presentará unha moción no Parlamento andaluz, para pedir á Xunta de Andalucía que estude a posibilidade de exercer accións contra o arcebispo de Granada, Francisco Javier Martínez, cuxa destitución pediu á Conferencia Episcopal.

A conselleira, que inaugurou en Granada a Semana da Hematoloxía e a Hemoterapia, considerou que a petición do PSOE entra dentro do seu ámbito como partido, e sinalou que á Xunta, como institución, lle parece "totalmente intolerable" que se fomenten valores de "desigualdade e submisión" da muller cara ao home.

"O mellor que podería facer o Arcebispado é retirar" o libro, segundo a conselleira, para quen calquera publicación que divulgue a submisión da muller cara ao home é "totalmente desafortunada", máxime, dixo, tras a loita de anos por lograr a igualdade "efectiva e legal".

Sánchez, que non quere entrar na liberdade de expresión que ampara a autora do libro, incidiu en que o Arcebispado non debería ter contribuído á publicación porque vai "contra os principios elementais da igualdade". Indicou ademais que as actitudes submisas poden chegar a "tolerar situacións máis graves como as vinculadas co maltrato e a violencia".

Félix Baumgartner e o seu salto estratosférico

O austríaco Felix Baumgartner logrou concluír no ano 2012 con éxito o seu salto estratosférico dende os 39.068 metros de altitude durante nove minutos de caída. O especialista en deportes de risco conseguiu tamén romper a barreira do son sen axudas mecánicas, no que constitúe todo un récord nos límites do ser humano.Iban a ser 36.576 metros e o fixo a máis de 39 quilómetros. O austríaco, un campión do deporte extremo de 43 anos de idade, tivo como obxectivo catro bater catro récords: o de suba en globo a maior altura, o de minutos en caída libre, o da maior altura nun salto e o de maior velocidade en caída libre e só faltoulle este último.
As marcas foron caendo, tras un proceso que durou algo máis de dúas horas e media para subir e nove minutos e dous segundos de angustia, ata que o saltador pousou os seus pés sobre a terra. Foi o salto máis alto da historia, nos que o mundo enteiro se arrepiou mentres o austríaco baixaba e era capaz de falar ao mesmo tempo.
Baumgartner rompeu a barreira do son, máis de 1.130 quilómetros/ hora, chegou aos 1.173, apenas aos 45 segundos de lanzarse ao baleiro, dende o soporte exterior da cápsula, nunha vista impresionante.
Despois de novos atrasos, como sucedeu uns días antes, a organización da aventura deu o visto e prace para o inicio, en función das condicións atmosféricas. Baumgartner comezou a subir ás 17:31 horas, cunha temperatura de 19,5 graos no interior da cápsula, de 1.315 quilos de peso, e de 13,1 graos no exterior.
Con esas conversacións de son entrecortado, que recordaban aquelas de cando o home chegou á lúa, o austríaco prolongou o seu ascenso durante dúas horas e 33 minutos, sempre guiado dende o centro de control de Roswell (EUA) por Joseph Kittinger.FelixBaumgartner superou o anterior récord, que tiña Kittinger dende hai 52 anos. O capitán das forzas armadas estadounidenses lanzouse en 1960 dende os 31.300 metros, nunha caída que durou catro minutos e 36 segundos.
-Aos catro minutos e 17 segundos, Baumgartner abriu o primeiro dos seus paracaídas, co que Kittinger manterá esa marca. lio 10 por cento do que tiña que ascender.


Un pouco de música nunca está de máis

Aínda que a ciencia parezca un ámbito afastado da música o teatro ou a literatura, ningún campo de sabeduría está afastado da arte.
Aquí vos deixo algúnhas cancións que a min persoalmente me gustan:




Premio nobel de física aos descubridores do bosón de Higgs


domingo, 17 de noviembre de 2013

Frases filosóficas

Algúns científicos mostraron un vivo interese pola filosofía da ciencia e uns poucos, como Galileo Galilei, Isaac Newton e Albert Einstein, fixeron importantes contribucións .Numerosos científicos, con todo, déronse por satisfeitos deixando a filosofía da ciencia aos filósofos e preferiron seguir facendo ciencia no canto de dedicar máis tempo a considerar como se fai a ciencia.


Coñecemento dialéctico


Ciencia,as súas clases e diferentes tipos de métodos

A ciencia pode definirse como un conxunto de técnicas ou conxunto que se obtén por observación e experimentación. A súa finalidade é coñecer a realidade a través dun método: o método científico.Algúns nomes de ciencias son: as sociais,políticas,tecnolóxicas,as matemáticas... e clasifícanse en:
-Experimentais: que son as ciencias naturais
-Humanas
-Formais
A palabra ''métodos'', está formada por (-met-) : procedemento ou intrumento + (-ódos-) : camiño para alcanzar un fin. Hai distintos tipos de métodos:
- empírico-analítico
-experimental
-fenomenolóxica
-lóxico-deductivo
-observación científica
-dialéctico
-hipotético-deductivo
     1-) estabilizar hipótesis
     2-) derivacion das consecuencias
     3-) comprobación:observar e experimentar
     4-) determinal da lei
-sintético
-histórico
-explicativo
-medición

sábado, 16 de noviembre de 2013

CIRCULO DE VIENA

Círculo de Viena  foi un organismo científico e filosófico formado por Moritz Schlicken VienaAustria,no ano 1922 e disolto definitivamente en 1936. Este movemento, co nome orixinal de Círculo de Viena para a concepción científica do mundo, ocúpase principalmente da lóxica e da ciencia, considerando a filosofía como unha disciplina encargada de distinguir entre o que é ciencia e o que non, e da elaboración dun lenguaxe común a todas as ciencias.
A filosofía do Círculo de Viena aboga por unha concepción científica do mundo, defendendo o empirismo de David HumeJohn LockeErnst Mach,o método da inducción, a búsqueda da unificación do lenguaxe da ciencia e a refutación da metafísica. Esta filosofía é unha forma de empirismo e unha forma de positivismo coñecida cos nomes de positivismo lóxico, neopositivismp,empirismo lóxico o neoempirismo,aínda que os membros do Círculo de Viena preferían chamalo empirismo consecuente.
O positivismo e o empirismo lóxico o neoempirismo non precisaban distinción algunha, pois dispoñían de criterios obxectivos cos que poder responder: os principios de verificación e de confirmación respectivamente. Sen embargo, tan pronto como se identifica o coñecemeento co coñecemento probado ou confirmado, en certo grado xorde o escollo de ter que xustificar o inductivismo como doctrina lexitimadora das indiferencias. De este escollo vense libres as concepcios instrumentalistas, que basan a aceptabilidade en criterios utilitaristas.

Diferenzas deducción-inducción

A deducción é a operación mental,chamada indiferencia, pola que afirmamos a verdade dun enunciado partindo da verdade de enunciados coñecidos. Unha deducción toma a forma expresa dun razoamento, ou secuencia de fórmulas que ou son axiomas, ou teoremas, ou premisas ou fórmulas derivadas doutras mediante refras de indiferencia, mentres que, a inducción encerra nun sentido xeral xa desde a antigüidade clásica, a idea de dirixirse un mesmo ou dirixir aos outros cara a un concepto xeral ou cara unha verdade universal, a partir de casos menos xerais ou universais. Na práctica supón crer que do coñecemento dos feitos, directamente coñecidos que cumpren unha mesma propiedade, podemos pasar ao coñecemento da hipótese,leis ou teorías xerais. A inducción pode ser completa e incompleta.



Lakatos: teorías sobre a filosofía da ciencia

http://www.youtube.com/watch?v=HA1ezs-LRLg

Filosofía,ciencia e tecnoloxía

Hai xente que pensa que a filosofía non ten nada que ver coa tecnoloxía ou a ciencia. Eu non penso da mesma forma, xa que a filosofía, a ciencia e a tecnoloxía camiñan xuntas ...
Podemos definir a filosofía da ciencia como a investigación sobre a natureza do coñecemento científico e a práctica científica.Que se ocupa de saber como se desenvolven,avalían e cambian as teorías científicas, e de saber se a ciencia é capaz de revelar a verdade das entidades ocultas e os procesos da natureza.